Αργύρης Δεμερτζής

Στα εφηβικά μου χρόνια ήταν αιρετικό να κυκλοφορείς με δίκυκλο και να παίζεις μπιλιάρδο. Σήμερα οι μετακινήσεις με μοτοσυκλέτες κυριαρχούν στις ελληνικές πόλεις και οι περισσότεροι άνθρωποι αξιολογούν ότι για να βγάλεις καραμπόλα χρειάζεται σκέψη, αυτοσυγκέντρωση και πειθαρχεία νου και σώματος.

Στα νεανικά μου χρόνια ήταν αιρετικό να πιστεύεις σε συλλογικότητα και παραδοσιακές ανέσεις, γυρίζοντας την πλάτη στο ατομικό βόλεμα και στις καταναλωτικές μανίες. Σήμερα όλοι αναγνωρίζουν τα αδιέξοδα της ατομικότητας και μετρούν σε επίσημες στατιστικές το κόστος, τον πόνο και τη δυστυχία της ανθρώπινης βούλησης και επιθετικότητας.

Στη μέση ηλικία πια η επιλογή μου να έχω μαζί με την οικογένεια μου ένα μικρό σπίτι στην εξοχή, αναζητώντας μια αξιόπιστη, προσιτή φιλική στον άνθρωπο και το περιβάλλον λύση ήταν η επιλογή των προκατασκευασμένου σπιτιού. Έψαξα και επιβεβαίωσα ότι οι καλύτεροι στο είδος του είναι ο Μιχάλης και ο Νίκος μαζί με τους άξιους συνεργάτες τους. Για τους πολλούς η λύση αυτή παραμένει αιρετικό. Είναι όμως μια ποιητική και ταυτόχρονος πρακτική και οικονομική λύση, όπως το δίκυκλο για την πόλη. Η επιλογή της χρειάζεται διάθεση παιχνιδιού, όπως το μπιλιάρδο. Χρειάζεται δύναμη απόφασης κόντρα σε κατεστημένες λογικές, που γνωρίζουμε όμως εκ τον προτέρων ότι οδηγούν σε αδιέξοδα και κόστος απόγνωσης. Είναι το καινούριο που έρχεται και αξίζει, χωρίς να κοστίζει.

Μιχάλη και Νίκο συνεχίστε την προσπάθεια. Αξίζει…

Φιλικά,
Αργύρης Δεμερτζής

el